Sunday, June 24, 2007
by KO WAI
အခ်စ္ဆိုတာ
ေမာင္စိန္၀င္းကဗ်ာေတြလို
ခ်ဳိခ်ဳိသာသာရွိလွတာေတာ့
မဟုတ္ဘူး
ငါေျပာရင္လဲ လြန္တယ္လို႔ဆိုၾကဦးမယ္
မင္းတို႔ခ်စ္တာ
ေငြ နဲ႔ ဂုဏ္ ဘဲ မဟုတ္လား
ရွင္နဲ႔ က်မနဲ႔ ၾကားထဲ မွာ ေဆြးေႏြးေရးဆိုတဲ့
ကလီေရွးေတြသံုးျပီး
အမ်ားသူငါအျမင္မွာ
မင္းကဘဲ သနားစရာ
မွားတာကငါ ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့
ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ
ဘယ္သူမွာ တယ္ ဘယ္သူမွန္တယ္ရယ္လို႔
ရွင္းျပေနေတာ့ေရာ ငါပိုက္ဆံရတာမွမဟုတ္တာ
ေသခ်ာတာက ဒီ အေျခေနကို
မင္းသေဘာက်တယ္ မဟုတ္လား
ဒါဆိုရင္ဒီအတုိင္းဘဲထားလိုက္ၾကတာေပါ့
Posted in:
ကဗ်ာ
|
|
|
Tuesday, June 19, 2007
by KO WAI
တစ္စံုတစ္ရာကို ေၾကာက္ရြံ႕ေနရျခင္းသည္ေကာင္းပါသလားလို႔ အေမးခံရမည္ဆိုပါစို႔ ..... ကဲဘယ္လို အ ေျဖမ်ဳိး ေတြမ်ား ေျဖၾကမည္ဟုထင္ပါ သနည္း အေျဖက ႐ိုးရွင္းပါသည္ မေကာင္းပါ လံုး၀မေကာင္းပါလို႔ တစ္ညီ တစ္ညြတ္တည္းေျဖၾကမည္ေပါ့ ....... ဟုတ္သည္ေလ မိတ္ေဆြလည္း မေၾကာက္ရြံ႕ခ်င္ပါ မိတ္ေဆြတို႔လိုဘဲ ကိုေ၀ဆိုတဲ့ ငနဲ လည္းမေၾကာက္ရြံ႕ခ်င္ပါ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ မေၾကာက္ရြံ႕ၾုကဘူးလားဘယ္ဟုတ္မလဲ ေၾကာက္ရြံ႕ ခဲ့ဲၾကသည္ေပါ့ ငယ္ဘ၀မွာ ေဒေ၀ါၾကီးလာေနျပီဆိုသည္ကိုလည္းဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္ ေၾကာက္ ခဲ့ဖူးပါသည္။ ေက်ာင္းေနစဥ္ ဘ၀မွာ ေလေပၚမွာ တရြမ္းရြမ္း ခတ္ျပေနေသာ ဆရာရဲ႕ ၾကိမ္လံုးကို ေၾကာက္ခဲ့ ဖူးသည္။ ဒီေတာ့ အေၾကာက္တရားႏွင့္အတူ မည္သည့္ အရာေတြကို ပူးတဲြ လက္ခံလိုက္ရပါသနည္း။ က်ေနာ္တို႔ သည္အမွားအမွန္ခြဲျခားႏုိင္စြမ္းကိုပါဆံုး႐ႈံးသြားေစသည္ဟု က်ေနာ္ေျပာလွ်င္မိတ္ေဆြလက္ခံပါမည္လား.... စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ေနရေသာႏွလံုးသားတစ္စံု သည္ အမွန္တရားကုိေ၀ဖန္ႏိုင္စြမ္းရွိႏိုင္ပါဦ္းမည္လား.....က်ေနာ္ ေမာင္သစ္ဆင္းရဲ႕ေၾကာက္စိတ္ ဆိုေသာစာအုပ္ထဲမွ ဥပမာေလးတစ္ကိုခုအက်ဥ္းခ်ဳပ္ေလးေျပာျပပါရေစ.......
မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ငါးေျခာက္ျပားပံုျပင္ေလးၾကားဖူးတယ္ေနာ္.... နဲနဲေလာက္ျပန္ေျပာမယ္ဗ်ာမင္းတုန္းမင္း ငလြင္ ဘ၀က စံေက်ာင္းဆရာေတာ္ဆီမွာ စာသင္ေနတုန္းတစ္ေန႔မွာ အင္းသားၾကီးငၾကဴက ငေျခာက္ျပား ၾကီး လာ လွဴတယ္တဲ့ ဒါနဲ႔ ငလြင္ကိုေခၚျပီးသိမ္းခိုင္လိုက္ေရာဆိုပါစို႔ ေနာက္တစ္ေန႔ဆရာေတာ္ဆြမ္းဘုန္းေပး ခ်ိန္မွာ ငေျခာက္ဖုတ္ခိုင္ေတာ့ ငေျခာက္က်ေပ်ာက္ ငလြင္ကရွာ တျပိဳင္ထဲမွာ ဆရာေတာ္ကလည္း ေတာပဲဆီ သန္႔သန္႔ ေလးနဲ႕ေရာက္လာမယ့္ငေျခာက္ဖုတ္ကိုေစာင့္ေနတာေပါ့ဗ်ာ ငေျခာက္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ဆရာေတာ္ကိုး ေနာက္ဆံုး ေတာ့ ငေျခာက္ေပ်ာက္သြားတဲ့ အေၾကာင္းကို ဆရာေတာ္ကိုမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ေလွ်ာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ ကလည္း ဟဲ့ငလြင္ လာခဲ့ဆိုျပီး “ နင္ကဘုရင့္သား အေၾကာင္းညီညြတ္ရင္ႏိုင္ငံကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရမယ့္သူ ဒီငေျခာက္ျပားေလးေတာင္မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ဘဲႏိုင္ငံကို ဘယ္လို အုပ္ခ်ဳပ္္မွာလဲ”ဆိုျပီး ထား၀ယ္ ၾကိမ္ ကုိဆြဲ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ႐ိုက္ပါသတဲ့... ဒီေဆာင္ပါးကိုသင္ျပီးလို႔ ေမးခြန္းေတြလည္းေျဖခိုင္ေရာ စံေက်ာင္း ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆံုးမပံုကုိၾကိဳက္ပါသလားဆိုတဲ့ေမခြန္းေလးပါလာတယ္တဲ့ ေနာက္တစ္ေန႔ျမန္မာစာ ခ်ိန္ေရာက္ ေတာ့ ဆရာဟာအတန္းကိုေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႕၀င္လာ ျပီး ေက်ာင္းသားတစ္ေရာက္ရဲ႕နာမည္ကုိေခၚ....
“ဒါမင္းအေျဖလား” “ဟုတ္တယ္ဆရာ” “တစ္တန္းလံုးၾကားေအာင္ဖတ္ျပစမ္း” ဆိုျပီး ဖတ္ခုိင္းပါ
သတဲ့ ေက်ာင္းသားရဲ႕ အေျဖက
“ စံေက်ာင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ဆံုးမမႈကို မၾကိဳက္ေၾကာင္း သေဘာထားကို သံသယျဖစ္မိေၾကာင္း အဲဒီအ
ခ်ိန္ ဆရာေတာ္စိတ္ခံစားမႈဟာ တပည့္အေပၚလမ္းညြန္ခ်င္တာထက္ မိမိႏွစ္သက္တာကိုဘုန္းမေပး
ရတဲ့ အတြက္ေဒါသစိတ္ကပို လႊမ္းမိုးေနႏိုင္ေၾကာင္း နားလည္ေအာင္ဆံုးမလွ်င္ရပါလွ်က္ေသရာ ပါ
အမာရြတ္ထင္ေအာင္႐ိုက္ႏွက္ျခင္းဟာ သံသယျဖစ္ဘြယ္ရွိေၾကာင္း ဘုရားသားေတာ္တို႔မည္သည္
ရသတဏွာျဖင့္ ဆြမ္းဘုန္းမေပးသင့္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္ကို္ယ္တိုင္က ဒီ၀ိနည္းကုိမလိုက္နာႏိုင္ဘဲ
တပည့္ကိုဆံုးမျခင္းသည္ စဥ္းစားဖြယ္ျဖစ္ေၾကာင္း မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္မွာ ေအာက္ျမန္မာျပည္
ကိုထိုးေပးလုိက္ရတ့ဲအတြက္ဒီဆံုးမနည္းဟာမေအာင္ျမင္ေၾကာင္း ”စသျဖင့္ ေျဖထားတယ္ဗ်။ ေက်ာင္း
သားေတြကလည္း တခြိခြိနဲ႔ရယ္ေလ ဆရာကေဒါသထြက္ေလေပါ့ ေနာက္ဆရာက ေမတယ္
“မင္ငါ့ကိုေနာက္တာလား ” “မဟုတ္ဘူးဆရာ က်ေနာ္ေမးခြန္းကိုေျဖတာပါ” “ကဲတစ္ေယာက္စီ ေမး
မယ္ အားလံုးသူေျဖတာကိုလက္ခံသလား” “ပထမဆံုး အေမးခံရတဲ့ေက်ာင္းသားက အေျဖရွင္ကို
ၾကည့္လိုက္ ဆရာကိုၾကည့္လိုက္ ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္နဲ႔ပါတဲ့ ” ဆရာက ေဟ့ေကာင္ေျဖေလကြာ
ဆိုေတာ့ အေျဖရွင္ေက်ာင္သားကုိ တခ်က္ခိုးၾကည့္ျပီးသူေျဖတာမွားပါတယ္လို႔ေျဖလိုက္တယ္တဲ့ ဒါေပ
မယ့္တဲ့ ဆရာေမာင္သစ္ဆင္းက ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ အဲဒီတုန္းက အဲဒီေက်ာင္းသားရဲဲ႕ အေျဖကိုတဲ့
တန္းလံုးၾကိဳုက္ေနၾကပါတယ္တဲ့ သူ႔လိုလဲခံစားရတယ္ သူ႔လိုေထာင့္ေစ့ေအာင္မေတြးတက္တာေလးတစ္
ခုပါဘဲတဲ့ က်န္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြလည္းသူ႔လိုဘဲခံစားေနရပါတယ္ တဲ့ မ်က္ႏွာေတြမွာ ၾကည့္လိုက္ရင္
သိိပ္သိသာေနတာပါတဲ့ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားအားလံုး အေျဖရွင္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ဘဲသူေျဖတာ
မွားပါတယ္လို႔ ေခါင္းငံု႕ျပီးေျဖလိုက္ၾကတယ္တဲ့ တကယ္ေတာ့ ဆရာက မွန္သလားမွားသလားေမးခြန္းကုိ
ေမးေနတယ္ဆိုေပမယ့္ အမူရာေလသံ ေတြက “မွားတယ္လို႔ေျဖစမ္း မေျဖရင္ၾကိမ္းလံုး”လို႔ေျပာ ျပီးသား
ဆိုတာမ်ိဴဳးေပါ့ ေက်ာင္းသားအားလံုးကိုေမးျပီးေတာ့ ဆရာက အေျဖရွင္ေက်ာင္းသားကို႐ိုက္ပါတယ္တဲ့
ၾကိမ္လံုးသံၾကားတုိင္း က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္အ႐ိုက္ခံရသလိုနာက်င္ပါသတဲ့
အဲဒီလိုေက်ာင္းသားေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာရဲ႕ရင္ထဲကို အေၾကာက္တရားေတြထည့္ေပးလိုက္တဲ့ဆရာမ်ိဳး
ကိုပညာတက္လို႔ေျပာရင္သင့္အေနႏွင့္လက္ခံပါမည္လား......
ေလာကမွာ ေၾကာက္ဆရာ အေကာင္းဆံုးက အေၾကာက္တရားဘဲတဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္ရဲ႕ အဖိုးအထိုက္
တန္ဆံုးရတနာဟာ ေရနံေတြ စိန္ေတြမဟုတ္ပါဘူး ကေလးေတြပါတဲ့ အဲဒီေလာက္ အေရးၾကီတဲ့ကေလး
ေတြကိုေၾကာက္စိတ္သြင္းေပးလိုက္တာ ဟာ အနာဂါတ္ကို မီးျမိဳက္လိုက္တာပါဘဲ..............
ကိုယ္ေျပာတဲ့ အတိုင္း နားေထာင္လိုက္တာကို မိဘေတြ ဆရာေတြကသေဘာက်ၾကတယ္။ ဒါကိုတန္ဖိုးလို႔
ျမင္တယ္ မွန္တယ္ ခ်စ္ခင္စိတ္ကလာရင္ေတာ့ဒါဟာတန္ဖိုးပါ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ကိုအေျခခံရင္ေတာ့ဒါဟာ
စဥ္းစားဆရာပါ ဒီေတာ့ အေၾကာက္တရားကင္တဲ့ ကေလးငယ္မ်ားစြာက ကမၻာၾကီးကိုေဆးခ်ယ္ႏိုင္ပါ
ေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း....................
Posted in:
အေတြးအျမင္
|
|
|
Monday, June 18, 2007
by KO WAI
ေငြေငြေငြ ေလာကမွာ ေငြဟာေလ တဲ့ ေခာတ္ေဟာင္သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ထဲကအသံေလာကမွာ ေငြမရွိရင္ေသတက္သကြ ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံ ............. ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သလိုလုိ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ေလာကမွာ ကုလို႔ရတဲ့ေရာဂါေတြကို မကုႏိုင္လို႔ ကုစရာ ေငြ မရွိ တာနဲ႔ ေသခဲ့ ရတာေတြတစ္ပံု ၾကီးေလ သိတယ္ မဟုတ္လား ....... ပိုက္ဆံရွိရင္မေသႏိုင္ဘူးဆိုတာမ်ဳိးမဟုတ္ေပမယ့္ ေသမင္း ကို လဒ္ထိုးလို႔ ရတယ္ဆိုတာေတြ႔ တယ္ ေနာ္ ။ ဒါေပမယ့္တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ (တစ္၀က္ေတာ့မေတာင္းေၾကးေနာ္)။ ေငြ ေငြ ေနရာတိုင္မွာ အေရးပါေနျပီ လား .......... စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ဗ်ာ က်ေနာ္ဖတ္ဖူးတဲ့ အထဲ က သိပ္ၾကိဳက္တာေလးတစ္ခုပါ “ ဆီဦးေထာပတ္ လာေကၽြးတဲ့ အခါ ဇြန္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ လက္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္စားခြင့္မရွိဘဲ ႏႈတ္သီးနဲ႔ထိုးဟပ္ျပီး စားရမယ္ဆိုရင္ နတ္သုဓာ ေလာက္ ေကာင္းေနပါေစ မစားသင့္ဘူတဲ့” ဟုတ္တယ္ေလ ေခြးလိုဟပ္ျပီးစားရမွ ေတာ့ ဗ်ာ ဒီ အစားေသာက္ ကဘယ္မွာ လာ အရသာရွိေတာ့မွာလဲ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ေလာကမွာ လူသိကၡာကို မာနမထားဘဲစားဘို႔ေလာက္ဘဲမဲေနတဲ့ သူေတြက လည္းအမ်ားသား ဒီၾကားထဲ မွာ က်ေနာ္ကလူမိုက္မ်ားျဖစ္သြားျပီ လား ဟား......ဟား ................ ဒီလိုေတြးမိေတာ့ က်ေနာ္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ေရးျပခ်င္တယ္ ဗ်ာ ဖတ္ဖူးတာေလးပါ ကဲ အားလံုးဖတ္ခ်င္ခ်င္မခ်င္ ေရးျပီဗ်ာ ( က်ေနာ္ကဗ်ာ ေတာ့ ဟုတ္၀ူးေနာ္)ပိုက္ဆံရွိရင္အိမ္၀ယ္လို႔ရတယ္
ဒါေပမယ့္နားခိုရာကိုေငြနဲ႔၀ယ္လို႔မရဘူး
ပိုက္ဆံရွိရင္နာရီ၀ယ္လို႔ရတယ္
ဒါေပမယ့္အခ်ိန္ကိုေငြနဲ႔၀ယ္လို႔မရဘူး
ပိုက္ဆံရွိရင္စာအုပ္၀ယ္လို႔ရတယ္
ဒါေပမယ့္ ပညာကိုေငြနဲ႔၀ယ္လို႔မရဘူး
ပိုက္ဆံရွိရင္ေသြး၀ယ္လို႔ရတယ္
ဒါေပမယ့္အသက္ကိုေငြနဲ႔၀ယ္လို႔မရဘူး
ပိုက္ဆံရွိရင္အေပ်ာ္ရွာလို႔ရတယ္
ပိုက္ဆံရွိရင္စားစရာ၀ယ္လို႔ရတယ္
ဒါေပမယ့္ခံတြင္းလိုက္ေအာင္ေငြနဲ႕လုပ္လို႔မရဘူး
ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ကိုေငြနဲ႔၀ယ္လို႔မရဘူး
ပိုက္ဆံရွိရင္လူရာ၀င္တယ္
ဒါေပမယ့္လူ႐ိုေသေအာင္ေငြနဲ႔လုပ္လို႔မရဘူး
ေတြ႔တယ္ေနာ္?ေငြရွိတိုင္ျဖစ္လို႔လား .................. ဒါေပမယ့္ေပါ့ဗ်ာ ေငြ ေငြ ေငြ ေလာက မွာေငြ ဟာ ေလ............
Posted in:
|
|
|
Friday, June 8, 2007
by KO WAI
သူငယ္ခ်င္းေတြၾကံဳဖူးတယ္
အျပံဳးေတြနဲ႔ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္
စကားလံုးေတြနဲ႔
ေျဖသိမ့္ေပးလိုက္တယ္
ဘာမွန္းေတာ့သိပ္မသိပါဘူး
လူမႈေရးအရပါ။
ငါ့ေရွ႕မွာ
အျခားတစ္ေယာက္နဲ႕
လက္တြဲသြားတယ္
မ်က္ႏွာတစ္ဘက္လႊဲသြားတယ္
ငါ့ရင္ဘတ္ေရနဲနဲငတ္သြားတယ္
စကားလံုးေတြအဆိပ္မိသြားတယ္
အျပံဳးေတြအေနတည္သြားတယ္
ဘာမွန္းေတာ့သိပ္မသိပါဘူး။
ဒါေပမယ့္
လူမႈေရးအရေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ။
Posted in:
ကဗ်ာ
|
|
|
RSS Feed (xml)