အိပ္မက္ေပ်ာက္ေသာမ်က္၀န္းမ်ား

Friday, May 30, 2008 by KO WAI

(ပံုကို ကိုညီလင္းဆက္ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)
ဘ၀မွာ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းရွင္သန္လာျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္၀န္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကို ျမင္ေတြခဲ့ဖူး ခဲ့ေလဘီေလ..... လူေတြကေျပာၾကတယ္မလားမ်က္လံုးဆိုတာ စိတ္ရဲ႕ ျပတင္းေပါက္တဲ့ေလ... လူတစ္ေယာက္၀မ္း သာရင္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၀မ္းနဲရင္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ရဲ႕ ခံစားမႈအရိပ္စစ္ေတြကေတာ့ထိုမ်က္၀န္းေတြမွာေပၚလာတက္တာ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္းဘဲဆိုပါေတာ့.... ဒါေပမယ့္ အၾကည့္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကုိမည္မွ်ပင္ျမင္ဖူး ေတြ႔ဖူးေနပါေစ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ကိုင္လႈပ္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံုကိုေတြ႕ရဖို႔ဆိုတာကေတာ အေတာ္ကိုခက္ ခဲတယ္ဆိုတာ အားလံုးသိတယ္မလား မယံုရင္ ျပန္စဥ္းစာၾကည့္ေလ အဲလိုၾကံဳခဲ့တာဘယ္ႏွစ္ခုရွိလို႔လဲ... ဒါေပမယ့္
လြန္ခဲ့ေသာ ၃ တူညီတဲ့ခံစားခ်က္ တစ္ခုဆီကေန ရိုက္ခက္လိုက္တဲ့ ပဲ့တင္သံေတြကေတာ့ က်ဳပ္ႏွလံုးသားကို ထိခိုက္ေစခဲ့တယ္ဗ်ာ...


ဘယ္လိုမ်က္၀န္းေတြလို႔ ခင္ဗ်ားထင္ပါသလဲ။ က်ေနာ္ဗ်ာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ရက္ေလာက္က မုန္တိုင္ဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ ေဒသ ေတြထဲက ျမိဳ႕ကေလးတစ္ခုကို က်ေနာ္သြားခဲ့တယ္ေလ... နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားတဲ့ ဒီျမိဳ႕ငယ္ ေလးကိုမေရာက္ခင္ က်ေနာ္တို႔သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ရြာငယ္ေလးေတြကို ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ၾက ရတယ္ေလ.... ဒီရြာငယ္ကေလးေတြလဲ မုန္တိုင္းဒဏ္နဲ႔ဘယ္ကင္းပါလိမ့္မလဲ..... ဒီေတာ့ ေနစရာအိမ္မရွိေတာ့တဲ့ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာလူလားေတြဟာ ဒီလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ၀ါးတိုင္ခ်ိနဲ႔ ရိုင္ယြဲ႕ယြဲ႕ တဲငယ္ေလးေတြဆိုတာ လဲ ရာေပါင္းမ်ားစြာေပါ့ေလ သူတို႔မွာ စားစရာကလဲ မရွိ လုပ္စရာအလုပ္ကလဲခက္နဲ႔ ဒုကၡေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ပါဗ်ာ ..... အဲဒီလူသားေတြထဲမွာ တျခားဘယ္သူေတြပါေသသလဲလို႔ဆိုေတာ့ ဘ၀ရဲ႕ အစိတ္ ပိုင္းေပါင္းမ်ားစြာျဖဴစင္ၾကရွာတဲ့ ႏုနယ္ေသာကေလးေတြဘဲေလ.....

က်ေနာ္တို႔ကားေလးျဖတ္ရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္စံုတစ္ရာအတြက္ အားကိုးအားထားတစ္ခု အေနနဲ႔ကမ္းလင့္လိုက္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြ အားငယ္ေနတဲ့သူတို႔ရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြ ဟာ က်ေနာ္တို႔သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေနရာေတြသာ ေျပာင္းသြားတယ္ ကေလးငယ္ေတြသာ ေျပာင္းသြားတယ္ အၾကည့္ေတြက ေတာ့ ထပ္တူဘဲေလ.... ဒီလိုအခ်ိ္န္မွာဘဲ က်ေနာ့္စိတ္ထဲကို အမ်ိဳးအမည္မသိ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ ဖတ္ေသာ ဖတ္သတ္ ေ၀ဒနာတစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရတယ္..... ဒါကေတာ့ က်ေနာ္တင္မဟုတ္ပါဘူး လူသားခ်င္းစာနာတက္တဲ့ ဘယ္သူမဆုိ ဒီလုိ ခံစားမႈမ်ိဳးကိုၾကံဳေတြ႕ရမွာပါ... ဘာလို႔ဒီေ၀ဒနာခံစားမိသလဲဆိုေတာ့ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႕ အနာဂါတ္ေတြဟာ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ကုန္ႏိုင္မလဲလို႔ စဥ္း စားလိုက္တိုင္း ဒီခံစားမူေလးကို ျဖစ္ကိုျဖစ္သြားေတာ့တာပါဘဲ..... ကဲ ဒါေတြဟာ ဘယ္သူ႔မွာ တာ၀န္ရွိလို႔ဘယ္သူေတြဘာလုပ္ေပးသင့္သလဲ.... တကယ္ေတာ
အိပ္မက္ေပ်ာက္ေသာဒီမ်က္၀န္း
ေလးေတြကိုျဖင့္ ဘယ္လို႔ျပန္လည္အသက္သြင္းၾကမလဲဆိုတာ ေတြးေတာရင္း


Posted in: | | |  

2 ေ၀ဖန္ခဲ့ပါျပီ:

    On May 30, 2008 at 2:54 PM စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

    ခံစားရပါတယ္ ...

     
    On May 30, 2008 at 10:48 PM Unknown said...

    တာ၀န္႐ွိသူက တာ၀န္မယူေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေ၀မွ်ကူႀကတာေပါ့ဗ်ာ။

     

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)