ေၾသာ္ မိန္းမ မိန္းမ

မိန္မဟူဘိ ထိုကတၠိက မရွိမေကာင္းရွိမေကာင္း မေပါင္းလဲခက္ ေပါင္းလဲခက္၏ ဆိုတဲ့ မန္လည္ဆရာေတာ္ဘရားၾကီးရဲ႔႕စာသားလို ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ႕ အျမင္လို က်ေနာ္တို႔ ဘေလာက္ဂါ ပုုရိသ တို႔ရဲ႕ အျမင္ေလးေတြပါ က်န္တဲ့ဘေလာက္ဂါမ်ားလဲဖတ္ျပီး ကိုယ့္အျမင္ေလးေတြကိုေ၀မွ်ရေအာင္ ကြန္႔မန္႔ေလးမ်ားပြတ္ခဲ့ပါေနာ္

ေယာက်ၤားေတြကုိ ႏူးညံ႔သိမ္ေမြ႔ေစတဲ႔ သက္ရွိျဖစ္ႏုိင္သလုိ ရုိင္းစုိင္းခက္ထန္သြားေစႏုိင္တဲ႔ သတၱ၀ါတစ္မ်ိဳးလည္းျဖစ္တယ္.
ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ခ်စ္စရာေလးေတြလုိ႔ျမင္ေနတာခက္တယ္
ဟတ္ ဟတ္
(ကိုရန္)

မိန္းမေတြက တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကာတြန္းစာအုပ္နဲ႔တူျပီး တစ္ခါတစ္ေလမွာ က်မ္းစာတစ္အုပ္ေလာက္ ဖတ္ရခက္တယ္
(မင္းယြန္းသစ္)

မိန္းကေလးေတြက မရွိမေကာင္း၊ ရွိမေကာင္း
(၀င္းေဇာ္ထက္)

မိန္းမေတြ စိတ္က ျမန္မာျပည္ရဲ႔ လွ်ပ္စစ္မီးလိုပဲဗ်...
ေကာင္းခ်င္ရင္ေကာင္းတယ္
မေကာင္းခ်င္ရင္ ခ်က္ခ်င္း
ဗို႔အားနည္းတယ္
မ်ားခ်င္ျပန္လဲ
ပ်က္သြားေလာက္ေအာင္ကို မ်ားတယ္
ခုလာေနေပမယ္႔နက္ဖန္မလာဘူး
လာမဲ႔ရက္လဲမလာ
(ဖိုးသူေတာ္)


မိန္းမေတြကိုေၾကာက္တယ္
မာယာမ်ားတယ္လိမ္ညာတယ္
လွည့္စားတယ္ေငြမက္တယ္ အဆင့္အတန္းခြဲတယ္
လိုတာရွိရင္ ညဳတယ္
လိုခ်င္တာမရွိရင္ ကန္တယ္
(ဇင္ကိုလတ္)

ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ မိန္းမဆိုတာ... နားလည္ရခက္တဲ့ လူသားပါပဲ။ အဲဒါကို မာယာလို႕ ေျပာရမလားဆုိတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေ၀ခြဲတတ္ျပန္ဘူး။

ေပးဆပ္တဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႕ ျဖဴစင္သန္႕ရွင္းခဲ့တဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ကို တန္ဖိုးမထား ပစ္ပယ္ေရွာင္ခြာခဲ့တာ မာယာပဲလား။ အရိပ္တၾကည္႕ၾကည္႕နဲ႕ ပန္းပ်ိဳးခဲ့တဲ့လက္ကို ရက္ရက္စက္စက္ ပုတ္ထုတ္ခဲ့တာ မာယာပဲလား။ အလိုလုိက္လို႕ အမိုက္ေစာ္ကားခဲ့တာ မာယာပဲလား။ နားလည္ရခက္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြၾကားမွာ အၾကင္နာေတြ ပိုခဲ့ရတဲ့ အျဖဴေရာင္ေန႕ရက္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားရင္း... မာယာ မာယာ မာယာ...

မိန္းမတိုင္းမွာ မာယာဆိုတဲ့ အမူအက်င့္ေလးက အနည္းနဲ႕အမ်ားေတာ့ ရိွၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ထုတ္မသံုးၾကပါဘူး။ တခ်ိဳ႕က မသိမသာေလး သံုးၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွရိွနဲ႕ စနစ္တက် အကြက္ခ်ၿပီး သံုးၾကျပန္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ တစ္စံုတစ္ခုေၾကာင့္ မသိစိတ္မွာ မာယာေလးေတြ မ်ားေနတတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က မာယာမ်ားတယ္လို႕ ေျပာရင္ စိတ္ဆိုးတတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မာယာမ်ားတဲ့ မိန္းခေလးလို႕ အေျပာခံရရင္ ဂုဏ္ယူေနတတ္ျပန္ေရာဗ်ာ။

အင္း... မိန္းမဆိုတာ မာယာေတြနဲ႕အတူ ယွဥ္တြဲေနတဲ့ လူသားတစ္မ်ိဳးလို႕ပဲ မွတ္ခ်က္ခ်မိခဲ့ရင္....
(ကိုဂ်ဴလိုင္)



ကိုေဂါက္ႏွင့္ကိုေ၀မွ

မိတ္ေဆြၾကီးတိုလီ ရဲ႔ သင္ေပ်ာ္ရြင္ေနသလား ဆိုတဲ့ ပုိစ့္ကို က်ေနာ္ဒီကေန႔ဘဲ သြားဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။
အဲလိုဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ ကားလမ္းမေပၚကို ပစ္ခ်ေပးကမ္းလွဴဒါန္းသြားတာရဲ႔ အက်ိဳးဆက္ေတြကိုဆရာေတာ္ ဦးေကာသလႅရဲ႔ေ၀ဖန္ေထာက္ျပခ်က္ေတြအေၾကာင္းေတြ႕ရသလို ကိုတိုလီရဲ႔ မိတ္ေဆြမ်ားဟာ ေလေဘးသင့္ ေနတဲ့ ဧရာ၀တီတိုင္းဘက္ကို ကိုယ္ပိုင္ကားေတြ တစီတတန္းနဲ႕ picnic ထြက္သလို ထြက္ေနၾကတဲ့ သူေတြ ရွိလို႔ပါ။ ျပီးေတာ့ သူတို႔ ၾကည့္ရတာ ဒုကၡသည္ေတြကို စာနာတာထက္ ခရီးထြက္ရတာကို ပိုေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ပံု ေပါက္ေနၾကပါတယ္။ လို႔ေရးထားတာေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒီစာေၾကာင္းနဲ႔ပါတ္သက္ျပီး က်ေနာ္နဲနဲေဆြးေႏြးလိုတာက မိတ္ေဆြမ်ားလွတဲ့ တိုလီ ရဲ႔ သံုးသပ္ခ်က္ဟာ ဘယ္မိတ္ေဆြေတြကိုရည္ညြန္းသလဲ ဆိုတာကို ေရးသင့္တယ္လို႔ယူဆပါတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ လက္ရွိ လွဴဒါန္းလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနတ့ဲ တိုလီ မိတ္ေဆြေတြ ဟာ သို႔ေလာသို႔ေလာအေတြးမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔ လုပ္ရပ္မ်ားအေပၚ ျပန္လည္ သံုးသပ္ေနလွ်က္ရွိပါတယ္။ ဥပမာက တိုလီ မိတ္ေဆြမ်ားအဖြဲ႔ထဲက
"ငါတို႔ ကားေပၚကေန မုန္႔ေတြ လွမ္းက်ဲေတာ့ လူေတြ လူေတြ မွ အမ်ားၾကီး ၀ိုင္းလုေကာက္ ေနၾကတာ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္"
ဟူေသာစကားကုိ ေျပာၾကားခဲ့သူသည္ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ထဲကလား ၊ ကိုညီလင္းဆက္တို႔အဖြဲ႔ထဲကလား ၊ ကိုမိုးလႈိင္ညတို႔အဖြဲ႔ထဲကလား ဒါမွမဟုတ္ အျခားေသာ အဖြဲ႔ထဲကလား ဆိုတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သိရရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ တကယ္ဆို ကိုညီလင္းဆက္တို႔ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနတာ ေတြက က်ေနာ္တို႔ထက္ေတာင္ သာလြန္ေကာင္းမြန္ျပီး တစ္ေနရာထဲကို တစ္စိုက္မတ္မတ္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့အတြက္ ပိုလဲ ထိေရာက္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္ ေနာက္ျပီး သူတို႔ရဲ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ကိုညီလင္းဆက္ ကိုမ်က္လံုး ဘေလာက္ေတြမွာ ေရးသားထားတာလဲ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။
အခုလိုေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့သူေတြဟာ အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳး အခက္ခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကားထဲကေန ေစတနာ အရင္းခံနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနတာျဖစ္ျပီး ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ ပါတယ္မပါဘူးဆိုတာကို လုပ္ေနသူ ေတြသိၾကပါတယ္။

အေပ်ာ္သေဘာ သြားတဲ့သူေတြ ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္.. ဒါေပမယ့္ လမ္းတေလွ်ာက္ျမင္ကြင္းေတြကုိေတြ႕ရရင္ ေပ်ာ္မွာလား လူေသေကာင္ေတြ ေတြ႕ရရင္ေပ်ာ္မယ္လို႔ ထင္ၾကလား၊ ေနစရာ ခက္ခဲၿပီးစား စရာမဲ့ေနတဲ့ သူေတြကို ျမင္ရရင္ေရာ ၀မ္းသာေနမွာလား၊ နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့ မိဘမဲ့ ေနတဲ့ ကေလးေလးေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႕ ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြေတြ႕ရင္ ေပ်ာ္ၾကဦးမွာလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး ေသာ ကူညီေဆာင္ ရြက္ေနသူေတြဟာ တခုတည္းေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေနာက္မွာ လိုက္ပါေဆာင္ ရြက္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေလဘးသင့္ တဲ့ ျပည္သူေတြကုိ အဆင္ေျပေအာင္ တခုခုလုပ္ေပး ခ်င္ၾကတာဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြအားလံုးေသာ အျခားအဖြဲ႕ေတြသြားေရာက္ရတဲ့ ေဒ သ ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕တခါမွမေရာက္ဘူးၾကသလို ေရကူးမကၽြမ္းက်င္တဲ့ သူေတြအားလံုး လူသူအေရာက္အေပါက္ နည္းတဲ့ ေခ်ာင္းၾကား ၊ ပင္လယ္၀ေတြထိတိုင္ေအာင္ လက္ေရာက္ေပးကမ္းလိုတဲ့ ဆႏၵေတြနဲ႕ သြားလာေနၾကတာပါ။ လမ္းေပၚကို ပစၥည္းေတြ ပစ္ခ်လွဴဒါန္းတဲ့ အျပဳ အမူေတြကို ၿပီးခဲ့တဲ့ လကုန္နီးပါအထိ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘိုကေလး ကိုသြားေရာက္တိုင္းေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့လုပ္ရပ္ ၊ မေကာင္း မြန္တဲ့ လုပ္ရပ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္မျငင္းေပမယ့္ အခုဆိုလံုး၀မရွိေတာ့တာေတြ႕ရပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္က ေနေျပာၾကားတဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ေတြက အလွဴရွႈင္ေတြကို မလူးသာမလြန္႕သာ ျဖစ္ရသလို၊ အေကာင္းဘက္ကိုဦးတည္သြားတယ္လို႕လဲ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။ ပထမ အခ်ိန္တုန္းက လမ္းတေလ်ာက္ ကမြတ္သိပ္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြ၊ ဆာေလာင္ေနတဲ့ အၾကည့္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ လက္ထဲက မုန္႕ေတြ ၊ အ၀တ္အထည္ေတြ၊ အစားအေသာက္ေတြကို လြတ္က်ေစခဲ့တာအမွန္ပါ။ အခု ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ၿငိမ္သက္ လာတဲ့ အေျခအေနေတြ၊ စာရိတၱပ်က္ျပားေစႏိုင္တဲ့ အျပဳအမူေတြလဲ ျဖစ္တဲ့ ပစ္ခ်လွဴဒါန္းမႈေတြက အားလံုးရပ္ဆိုင္းသြားပါၿပီ။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြကေတာ့ ေပ်ာ္လို႔ပစ္ခ်ခဲ့တာမဟုတ္ေပမယ့္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေပးခဲ့တာေလးေတြကို ကေလးေတြရရင္ ပီတိျဖစ္ခဲ့ ရတာေတာ့ အမွန္ပါ။ တကယ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား သိရေအာင္ေတာ့ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ေစတနာ့ ၀န္ထမ္းေတြ အမ်ားစုက သိပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေပ်ာ္ေန လား ၊ တကယ္ဘဲ စည္းစိမ္ေတြရစ္ၿပီး အလွဴဒါနေတြသြားလုပ္ေနတာလားေတာ့ တိုလီေရ မင္း ငါတို႔နဲ႕တေခါက္ေလာက္ ျဖစ္ျဖစ္ တျခားအဖြဲ႕နဲ႕ တရက္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ တရက္ခရီးေလာက္ဘဲ လိုက္သြားလုိက္ပါ။ မင္းရင္ထဲမွာ ျဖစ္လာတဲ့ အမွန္တရားကို ခ်ေရးေပးပါ။ ဟိုလူေျပာတယ္ ဒီလူ ေျပာ တယ္၊ အာမခံတယ္မလုပ္ပါနဲ႕ေပ်ာ္ေနတဲ့ ပံုေပါက္ေနၾကတဲ့ သူေတြဆို တာ အလုပ္ကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ၿပီးခဲ့လို႕ဘဲ ျဖစ္မွာပါ။ အသံဖမ္းတရားနာေနရမယ့္အခ်ိန္မဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားလုပ္တာ ေ၀ဖန္ပါ၊ ေထာက္ျပပါ၊ တက္အားသ၍ ကူညီပါ။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ လိပ္ျပာ ကို သန္႕ ဖို႕ အေရးႀကီးတယ္၊ ငါတို႕ က ဟုတ္လို႕မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ထေရးတယ္လို႕ထင္ခ်င္ထင္၊ မင္းဘယ္ေလာက္ နာဂစ္ ဒုကၡသည္ေတြကို ႏႈတ္အား ၊ လူအား၊ ေငြအား တတ္အားသ၍ ထိထိေရာက္ေရာက္ ဘယ္ႏွစ္ခါလုပ္ေပးၿပီးၿပီလဲ၊ မင္းတင္ေနတဲ့ သမိုင္းကေပးတဲ့ တာ၀န္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေက်ခဲ့သလဲ မင္းကိုယ္မင္းျပန္ေမးလိုက္။ ၿပီးရင္ ေပ်ာ္သလားမေပ်ာ္သလား မွန္ေရွ႕မွာၾကည့္လိုက္ေပါ့ကြာ။

အမွတ္တရမွ အမွတ္တရ

ဘ၀မွာအမွတ္တရေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ဆိုရင္ ဒီကေန႔ ဟာ က်ေနာ့္ရဲ႕ အမွတ္တရေန႔ေလးတစ္ေန႔ေပါ့ေလ .... တစ္ခါတစ္ေလ ဘ၀ရဲ႕ အမွတ္တရရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ လူေတြဟာ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ အမွတ္တရ အခ်ိန္ေတြ ေပ်ာ္စရာ အခ်ိန္ေတြကို ကိုယ့္ခ်စ္တဲ့ခင္တဲ့သူေတြ ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ျဖစ္ေက်ာ္ခ်င္ၾကတာပါဘဲ ဒါေပမယ့္ အဆင္ ေျပခ်င္မွေျပတာမ်ိဳးေလ ဘ၀ဆိုတာ ကိုုယ္ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္တာမွမဟုတ္တာ ဒီေန႔လဲ က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ႕ အမွတ္တရ ေန႔ေလးကို က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲဘဲ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရျပန္ပါဘီ ..... ဒီေန႔မွာ ျဖစ္ႏို္င္ရင္ သူ႔ဓာတ္ပံုေလးျဖစ္ျဖစ္ သူ႔အသံေလးျဖစ္ျဖစ္ ျမင္ခြင့္ၾကားခြင့္ရခ်င္ပါတယ္ ..... ေအာ္ အခ်ိန္ေတြလဲၾကာခဲ့ေလဘီ .... ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ခံစားမႈတစ္ခု ဟာ လူတိုင္းလြတ္လ ပ္စြာခံစားခြင့္ရွိပါတယ္
ၾကာေတာ့လည္းၾကာခဲ့ပါဘီ.......
ဒါေပမယ့္ဦးေႏွာက္ဆိုတာကလည္း ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုး momory stick တစ္ခုလို လိုတာေတြဖယ္ မလိုတာေတြ ျဖဳတ္လုပ္လို႔မရေလေတာ့ သတိမရခ်င္ပါဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကလည္း အလိုလိုေပၚလာ တက္တာ မ်ိဳးဘဲေလ....

သူမကေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို သတိရခ်င္မွရေတာ့မွာေပါ့ သတိရေတာ့မည္ လည္းမထင္ပါ အရင္တစ္ခ်ိန္ထဲက အမွတ္တရ မရွိခဲ့တာမ်ိဳးလည္ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

သူမကိုစေတြ႕ခဲ့တဲ့ ညေနခင္းတစ္ခုဟာ တျခားေသာညေနခင္းေတြနဲ႔ ဘာမွပိုလို႔ထူးျခားေသာညေနခင္း တစ္ခု ေတာ့မဟုတ္တာေသခ်ာပါသည္။ သူမေၾကာင့္ေတာ့ ညေနခင္းအေၾကာင္းကို မေျပာခ်င္ဘူးဆိုပါေတာ့.... သို႔ေသာ္ ထိုညေနခင္းေလး သည္က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အမွတ္တရ ျဖစ္ခဲ့တာ အေသအခ်ာပင္ ... ညေနခင္းတစ္ခုဆိုတာထက္ ထိုညေနခင္းရဲ႔ျပယုဒ္တို႔ကို ပိုလို႔ အမွတ္ရ ေနျခင္းဘဲဆိုပါေတာ့...

ထိုညေနက သူမကို ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးအေရွ႔တြင္ စတင္ဆံုေတြ႕ခဲ့ဖူးျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ အတိက် ဆိုပါမူ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းတစ္ခုဆိုပါေတာ့... ပထမဆံုး သတိထားမိလိုက္တာက ေတာ့ သူမရဲ႔ မ်က္၀န္းေတြပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ကြန္ပ်ဴတာ ေမာ္နီတာေပၚတြင္ ျဖတ္ေျပးသြားေသာ သူမ၏ မ်က္၀န္း အရိပ္တြင္စိုးထိတ္မႈေတြ ေတြ႔ေနရသည္။ သူႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုမွ အန္က်လာေသာ ေမးခြန္းကလဲ မွန္းဆမႈကို ပိုမိုတိက်ေစရန္ သက္ေသခံလိုက္သည့္အလားပင္ ....'' က်မက ကြန္ပ်ဴတာ မသံုးျဖစ္တာၾကာဘီ အခုခ်ိန္မွေလ့လာ လွ်င္အဆင္ ေျပပါ့မလား'' ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေလး ေလ

ေမးခြန္းထက္သူမဆီ က ခ်ိဳမိန္သာယာေသာ အသံသည္ က်ေနာ့္ရဲ႔ အၾကားအာရံုကိုပိုမိုရစ္မူးေစတာမ်ိဳးလည္းျဖစ္ ႏိုင္ပါသည္။ ဒီေန႔အထိ က်ေနာ္ၾကားဖူးသမွ် အသံတို႔တြင္ ထုိအသံသည္ အခ်ိဳမိန္ဆံုးပင္....

ပံုစံေလးကိုလည္းၾကည့္အံုးေလ ခာတ္ဆန္းသလားဆိုေတာ့လည္း သနပ္ခါးေလးက ပါးကြက္ၾကားေလးနဲ႔ ေခာတ္ေနာက္ က်န္ခဲ့လားဆိုေတာ့လည္း ဂ်င္းေဘာင္ဘီ အရွည္ေတြကို သူမရဲ႔က်စ္လစ္တဲ့ ကိုယ္ခႏၶာေလးနဲ႔ လိုက္ဖက္ ညီစြာ ၀တ္ဆင္တက္ျပန္ေရာ ဒါက်ေနာ္သူ႔ကိုပထမဆံုးေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႔မႈေတြေလ....

ေအာ္ အခုေတာ့လည္း သူမႏွင့္မေတြ႔ျဖစ္တာ ၁ ႏွစ္ႏွင့္ ၂ လျပည့္ဖို႔ရက္ပိုင္းသာလိုေတာ့ပါလား.....
၁ ႏွစ္ေက်ာ္ဟူေသာအခ်ိန္သည္ လူတစ္ေယာက္ကို မ်ားစြာေျပာင္းလဲသြားေစႏိုင္သည္ဘဲေလ.... ေရာမ ကိုေရာက္ ရင္ေရာမလိုက်င့္ရတယ္ဆိုေသာ သူ႔စကားနဲ႔ အတူ သနခါးနံ႔ ေလးေတြလည္း သူ႔ပါး ျပင္ထက္ခုိကပ္ခြင့္မရတာ ၾကာခဲ့ပါေပါ့...ေအာ္ဒီအခ်ိန္မွာ သူမကို ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးပင္ ေတြအေၾကာင္း ေျပာျပေနလို႔ေကာ ဘာ ထူးေတာ့မွာလဲ....
က်ေနာ္ေတြခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႔ရဲ႔မ်က္၀န္းေတြလည္း အေရာင္ေျပာင္းသြားႏိုင္ပါသည္... သို႔ေသာ္ မ်က္၀န္းေဟာင္းေတြကို စြဲစြဲထင္ထင ္ရွိေနေသာ က်ေနာ့္ ႏွလံုးသားကိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ ေက်းဇူး တင္ပါသည္။ သူမကေတာ့ ဒီအေၾကာင္း
ေတြသိမည္မထင္ သိလွ်င္ လည္း သတိရေတာ့မည္မထင္....

သို႔ေသာ္သူသည္သူျဖစ္ျပီး က်ေနာ္သည္ က်ေနာ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမသတိမရ ေသာ္လည္း က်ေနာ္ သတိရေနသည္ သူမေတြး ေသာ္လည္းက်ေနာ္ေတြးေနသည္ကံေကာင္းျခင္းတစ္ခုကေတာ့ အလွဆံုးအသံ နဲ႔ အလွဆံုးအၾကည့္တို႔ကိုက်ေနာ္ျမင္ဖူးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ... သို႔ေသာ္ ထိုအရာ သည္က်ေနာ္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မရႏိုင္ေသာ အရာမ်ား ျဖစ္လို႔ေန ပါသည္သို႔ေသာ္တိုးတိတ္စြာေမွ်ာ္လင့္ေနမိသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ ေဒၚလာစား မဟုတ္ဘဲ ထိုအရာမ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္ေသာဇာတ္ေကာင္သည္ ၂၁ ရာစု၏ သြပ္သြပ္ခါ႐ူးသြပ္ေနေသာသူ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္.....

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ က်ေနာ္ျမတ္ႏိုးေသာ အရာမ်ားကို ဘာႏွင့္မွ တန္ဖိုးမျဖတ္ခ်င္ပါ....
ကိုယ္ရိပ္သ႑န္ ညီအာနန္ႏွင့္
ျမတ္မြန္ထြဋ္ထား၊ တို႔ဘုရားသည္
တပါးေသာခါ၊ ေဒသစာျဖင့္
တိုက္တာလွည့္ကာ ၾကည့္သတဲ့
က်ီးသံသဲ့သဲ့၊ ယင္မဲ့မဲ့ျဖင့္
မြဲျပာညစ္ေရာင္၊ ေက်ာင္းတစ္ေဆာင္ကုိ
ဘုန္းေခါင္ဘုရား၊ ၀င္ကာသြားေသာ္
သနားစဖြယ္၊ ေက်ာင္းအလယ္တြင္
က်င္ငယ္က်င္ၾကီး၊ တင္းၾကမ္းစီးလ်က္
ကိုယ္ထီးေလ်ာင္းရွာ၊ ေထရ္သူနာကို
ျမတ္စြာဘုရား ေတြ႕ပါသတည္း၊

အမိသည္သား ျပဳေသာလားသို႔
ဘုရားျမတ္မြန္ ညီအာနန္ကို
ခ်ိဳးရန္ေရေတာင္း ေစာင္ပါေတာင္းလ်က္
သြန္းေလာင္းသုတ္သင္ ျပီးစီးလ်င္မူ
ေခါင္းတြင္ဘုရား လက္ေတာ္ထား ကာ
ညီဘြားေျခက ျပိဳင္တူမလ်က္
ျမတ္လွေနရာ ေညာင္ေစာင္းသာတြင္
ေကာင္းစြာအိပ္စက္ေစသတည္း။

ထို႔ေနာက္ရွင္ေတာ္ စည္းေ၀းေခၚကာ
ျမြတ္ေဖာ္စကား မိန္႔ေတာ္ၾကား၏
မိျခားဖေ၀း တရပ္ေက်းတြင္
ခ်ိဳေအးၾကည္သာ တရားရွာသည္
မ်ားစြာအေပါင္း ရဟန္းေကာင္းတို႔
ညံေပ်ာင္ၾကည္ျဖဴ နာေသာသူကုိ
ငါ့တူၾကင္နာ ျပဳစုပါက
ျမတ္ရာေရာက္လိမ့္ ဧကန္တည္း။ ။

ဘုရားကေတာင္သူနာျပဳလုပ္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ ၾကိဳက္လို႔တင္လိုက္တာ ေရးတာက ေတာ့ မင္းသု၀ဏ္ပါ ဗ်ာ ဒီအခ်ိန္မွာ လိုအပ္ေနတာ ျမတ္ဗုဒၶလိုႏွလံုးသားနဲ႔လူေတြပါ ေနရာေပါင္းမ်ားစြာမွာလိုအပ္ေနတာပါ ...
(ပံုကို ကိုညီလင္းဆက္ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)
ဘ၀မွာ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းရွင္သန္လာျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္၀န္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကို ျမင္ေတြခဲ့ဖူး ခဲ့ေလဘီေလ..... လူေတြကေျပာၾကတယ္မလားမ်က္လံုးဆိုတာ စိတ္ရဲ႕ ျပတင္းေပါက္တဲ့ေလ... လူတစ္ေယာက္၀မ္း သာရင္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၀မ္းနဲရင္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ရဲ႕ ခံစားမႈအရိပ္စစ္ေတြကေတာ့ထိုမ်က္၀န္းေတြမွာေပၚလာတက္တာ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္းဘဲဆိုပါေတာ့.... ဒါေပမယ့္ အၾကည့္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကုိမည္မွ်ပင္ျမင္ဖူး ေတြ႔ဖူးေနပါေစ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ကိုင္လႈပ္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံုကိုေတြ႕ရဖို႔ဆိုတာကေတာ အေတာ္ကိုခက္ ခဲတယ္ဆိုတာ အားလံုးသိတယ္မလား မယံုရင္ ျပန္စဥ္းစာၾကည့္ေလ အဲလိုၾကံဳခဲ့တာဘယ္ႏွစ္ခုရွိလို႔လဲ... ဒါေပမယ့္
လြန္ခဲ့ေသာ ၃ တူညီတဲ့ခံစားခ်က္ တစ္ခုဆီကေန ရိုက္ခက္လိုက္တဲ့ ပဲ့တင္သံေတြကေတာ့ က်ဳပ္ႏွလံုးသားကို ထိခိုက္ေစခဲ့တယ္ဗ်ာ...


ဘယ္လိုမ်က္၀န္းေတြလို႔ ခင္ဗ်ားထင္ပါသလဲ။ က်ေနာ္ဗ်ာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ရက္ေလာက္က မုန္တိုင္ဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ ေဒသ ေတြထဲက ျမိဳ႕ကေလးတစ္ခုကို က်ေနာ္သြားခဲ့တယ္ေလ... နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားတဲ့ ဒီျမိဳ႕ငယ္ ေလးကိုမေရာက္ခင္ က်ေနာ္တို႔သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ရြာငယ္ေလးေတြကို ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ၾက ရတယ္ေလ.... ဒီရြာငယ္ကေလးေတြလဲ မုန္တိုင္းဒဏ္နဲ႔ဘယ္ကင္းပါလိမ့္မလဲ..... ဒီေတာ့ ေနစရာအိမ္မရွိေတာ့တဲ့ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာလူလားေတြဟာ ဒီလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ၀ါးတိုင္ခ်ိနဲ႔ ရိုင္ယြဲ႕ယြဲ႕ တဲငယ္ေလးေတြဆိုတာ လဲ ရာေပါင္းမ်ားစြာေပါ့ေလ သူတို႔မွာ စားစရာကလဲ မရွိ လုပ္စရာအလုပ္ကလဲခက္နဲ႔ ဒုကၡေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ပါဗ်ာ ..... အဲဒီလူသားေတြထဲမွာ တျခားဘယ္သူေတြပါေသသလဲလို႔ဆိုေတာ့ ဘ၀ရဲ႕ အစိတ္ ပိုင္းေပါင္းမ်ားစြာျဖဴစင္ၾကရွာတဲ့ ႏုနယ္ေသာကေလးေတြဘဲေလ.....

က်ေနာ္တို႔ကားေလးျဖတ္ရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္စံုတစ္ရာအတြက္ အားကိုးအားထားတစ္ခု အေနနဲ႔ကမ္းလင့္လိုက္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြ အားငယ္ေနတဲ့သူတို႔ရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြ ဟာ က်ေနာ္တို႔သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေနရာေတြသာ ေျပာင္းသြားတယ္ ကေလးငယ္ေတြသာ ေျပာင္းသြားတယ္ အၾကည့္ေတြက ေတာ့ ထပ္တူဘဲေလ.... ဒီလိုအခ်ိ္န္မွာဘဲ က်ေနာ့္စိတ္ထဲကို အမ်ိဳးအမည္မသိ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ ဖတ္ေသာ ဖတ္သတ္ ေ၀ဒနာတစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရတယ္..... ဒါကေတာ့ က်ေနာ္တင္မဟုတ္ပါဘူး လူသားခ်င္းစာနာတက္တဲ့ ဘယ္သူမဆုိ ဒီလုိ ခံစားမႈမ်ိဳးကိုၾကံဳေတြ႕ရမွာပါ... ဘာလို႔ဒီေ၀ဒနာခံစားမိသလဲဆိုေတာ့ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႕ အနာဂါတ္ေတြဟာ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ကုန္ႏိုင္မလဲလို႔ စဥ္း စားလိုက္တိုင္း ဒီခံစားမူေလးကို ျဖစ္ကိုျဖစ္သြားေတာ့တာပါဘဲ..... ကဲ ဒါေတြဟာ ဘယ္သူ႔မွာ တာ၀န္ရွိလို႔ဘယ္သူေတြဘာလုပ္ေပးသင့္သလဲ.... တကယ္ေတာ
အိပ္မက္ေပ်ာက္ေသာဒီမ်က္၀န္း
ေလးေတြကိုျဖင့္ ဘယ္လို႔ျပန္လည္အသက္သြင္းၾကမလဲဆိုတာ ေတြးေတာရင္း


နာဂစ္ အမွတ္တရ

ဒီတစ္ခါျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့မုန္တိုင္းကေတာ့ အေတာ္ၾကီးကိုျပင္းထန္ခဲ့တာ အားလံုးလဲ အသိပါဘဲ ။ တကယ္ေတာ့အားလံုးေရးျပီးမွ က်ေနာ္ ဒီပို႔စ္ကို ဘာလို႔တင္သလဲလို႔ဆိုရင္ က်ေနာ့္ျမိဳ႕ကေန က်ေနာ္မေန႔ကမွျပန္ေရာက္လာလို႔ပါ။ က်ေတာ္တို႔ေနတဲ့ျမိဳ႕ေလးက ဧရာ၀တိီတိုင္းထဲက
ျမိဳ႕ေသးေသးေလးတစ္ခုပါ မုန္တိုင္းဒါဏ္ကို အေတာ္ေလးခံခဲ့ရတဲ့ျမိဳ႔ကေလးဆိုပါေတာ့ ဒါေပမယ့္ ျမိဳ႕ေပၚမွာေတာ့ လူအေသအေပ်ာက္မရွိသေလာက္ ပါဘဲ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ တို႔ျမိဳ႕ကေလးနားက ရြာေပါင္းမ်ားစြာက လူေပါင္းမ်ားစြာကေတာ့ ေသေၾကပ်က္စီးခဲ႔ၾကျပီဆိုပါေတာ့ .... ဒီအတြက္လဲ က်ေနာ္
အေတာ္ကေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္သလို အားလံုးလဲစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကမယ္ဆိုတာကို သိႏိုင္ပါတယ္.... ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ျမိဳ႕ကေလးကိုပ်က္စီး
ဘီအမွတ္နဲ႔ က်ေနာ့္အတြက္၀မ္းနဲေပးၾကတဲ့က်ေနာ့္ရဲ႕ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းအားလံုးကိုလဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္....
ေနာက္တစ္ခုက ဒီလိုနာဂစ္မုန္တိုင္းမွာ ေသေၾကပ်က္စီးခဲ့တဲ့ အျပစ္မဲ့ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔၀မ္းနဲ႔ေၾကာင္းေရးခဲ့ပါရေစ....

ယမန္ေန႔က ဒီေနရာဟာ
စည္ကားသာယာ
ရြာၾကီးတစ္ရြာရွိခဲ့တယ္

ဒီကေန႔ေတာ ဒီေနရာဟာ
လူသူေခ်ာက္ကပ္
ငိုသံစြက္လို႔ ရြာပ်က္ၾကီးဘဲက်န္ေတာ့တယ္

မုန္တိုင္းကေပြ ေရကေမႊလို႔
ဒီရြာေခ်ာင္ဖ်ား ေဒသနားဟာ
သုသာန္အလားျဖစ္ခဲ့တယ္

က်န္သည့္သူငယ္ ဥမမယ္ လည္း
ဘယ္လိုေနထိုင္စားရမယ္
(ဘယ္သူဘာလုပ္ေပးသင့္တယ္)၂
လုိအပ္တာေတြ လုပ္ၾကမယ္
တက္ႏိုင္သေလာက္၀ိုင္းကူကြယ္..........

ကယ္စယ္ေရးအတြက္ၾကိဳးပမ္းေနၾကေသာ အဖြဲ႔စည္းမ်ားႏွင့္ ေလေဘးသင့္ လူသားမ်ားအတြက္ရည္ရြယ္ပါသည္....... ထိုကဗ်ာေခါင္စဥ္ကို ၾကိဳက္သလို တပ္ႏိုင္ပါသည္......