RSS Feed (xml)
ဘာေၾကာင့္ဘေလာက္ေရးတယ္ (၂)
Saturday, August 4, 2007 by KO WAI
တီတီ ညေလးက ဒုတိယပိုင္းမွာ ဘာေၾကာင့္ ဘေလာက္ေရးရတယ္ဆိုတာေလးကို ထည့္ေရးေပးပါဆိုတာနဲ႕ က်ေနာ္လည္းဘာေၾကာင့္ ဘေလာက္ေရးျဖစ္တယ္ဆိုတာေလး နဲနဲေျပာမယ္ေနာ္
ေရးျဖစ္တာကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးေလးပါဘဲ။ က်ေနာ္တို႔ ကလူသားေတြေလ လူဆိုတာခ်စ္တတ္တယ္ ..မုန္းတတ္တယ္.. ျပီးေတာ့ ပါတ္၀န္းက်င္ ေၾကာင့္.. အခ်စ္ေၾကာင့္.. တစ္စံုတစ္ရာေသာအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ လူသားသန္းေပါင္းမ်ားစြာတို႔ရဲ႕ႏုနယ္လွတဲ့ ႏွလံုးသားေလးေတြဟာ ခပ္ပါးပါးေလးကြဲအက္ေနတက္တယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္ေျပာစရာေတာင္လိုမယ္မထင္ဘူးေနာ္ .......အဲဒီထဲကမွ တစ္ခ်ိဳ႕ဒဏ္ရာေလးေတြကေပ်ာက္သြားတယ္.. အမာ႐ြတ္ကေလးေတြေတာ့ က်န္ခဲ့တက္တာေပါ့ေနာ္... တစ္ခ်ဳိ႔ဒဏ္ရာေလးေတြက်ေတာ့လည္း လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ကေလးေတြ ရွိေနတက္ၾကျပန္ေရာ
ကိုေ၀ဆိုတဲ့ ငနဲဆီမွာလဲ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာနည္းတူ အထိခိုက္အပြန္းရွလြယ္တဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံုကို ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ေလ......က်ေနာ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အုံေအာက္က အထိခိုက္မ်ားစြာနဲ႔ ေမွးစက္ေနေသာ
ႏွလံုးသားဆီသို႕ ဦးေႏွာက္ဟူေသာမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ အလည္ေရာက္လာျပီး ယင္းဒဏ္ရာမ်ားအေၾကာင္း
ကိုမွတ္တမ္းတင္ရန္ တိုက္တြန္းေသာအခါ က်ေနာ္၏ ဘေလာက္သတင္းစာတြင္...................
ကဲကဲ ဒုတိယပိုင္းေလးဆက္လိုက္ၾကရေအာင္ေနာ္..............
တစ္ခါတုန္းက ေတာၾကီးတစ္ခုမွာ ယင္ေကာင္တစ္ေကာင္ရွိတယ္တဲ့ ။ အဲဒီယင္ေကာင္ကိုေတာထဲမွာရွိတဲ့ ဘယ္
သတၱ၀ါကမွ ဂ႐ုမစိုက္ၾကပါဘူး ။ သမင္ေတြနားသြားရင္လည္း သမင္ေတြက “သြားသြားမလာနဲ႕” ေခြးအေတြနား သြားေတာ့လည္း မင္း ငါတို႔နားမလာနဲ႔ ဆိုျပီးေတာ့ ဘယ္ေကာင္ကမွ သူ႔ကိုအေရးလုပ္ျပီးမဆက္ဆံၾကဘူးေလ.......
အဲဒီေတာ့ယင္ေကာင္က စဥ္းစားတယ္ ငါကိုဘာလို႔ ဘယ္ေကာင္မွဂ႐ုမစိုက္တာလဲ ။ ေအာ္.....ငါ့မွာ ပါ၀ါမရွိလို႔။ ဒီေတာ့ပါ၀ါကို ငါလိုက္ရွာရမယ္ ဆိုျပီး သူပါ၀ါကိုလိုက္ရွာပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာသြားေတြ႔လဲဆိုေတာ့ ေတာထဲမွာ သူပါ၀ါကို လိုက္ရွာေနတုန္း က်ားၾကီးတစ္ေကာင္ အိပ္ေနတာကို သြားေတြ႔တယ္။ ဒီေတာ့သူက ယင္ေကာင္ျပံဳးေလးျပံဳးလိုက္တယ္(ယင္ေကာင္ပါဆိုမွေနာ္)
“ေတြ႔ျပီ ငါလိုခ်င္တဲ့ ပါ၀ါကို”
သူက က်ားရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာနားလိုက္ ...လက္ကေလးေပၚမွာနားလိုက္ .. ထပ်ံလိုက္... သိပ္လည္းၾကာၾကာ မနားရဲဘူး... ႏိုးလာျပီးလွမ္းဟပ္လိုက္မွာလည္းစိုးတာကို... ေနာက္ေတာ့ က်ားေခါင္းေပၚမွာနားျပီး က်ားႏိုးတဲ့အထိေစာင့္ပါတယ္ ။ခဏေနလို႔ က်ားလည္းႏိုးေရာ “ အရွင္က်ားမင္း အရွင္ဟာ ေတာသံုးေထာင္ကိုအပိုင္စားရတဲ့ က်ားမင္းဆိုတာကို တခ်ဳိ႕ သတၱ၀ါေတြက မယံုၾကဘူး ။ က်ေနာ္မ်ဳိးၾကီးကေတာ့ ယံုတယ္ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အရွင္သာတစ္ခ်က္ ဟိန္းေဟာက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္သတၱ၀ါကမ်ားအံတုရဲလို႔လဲ အရွင့္ရဲ႕ေျခရင္းမွာ ျပားျပား၀ပ္ရတာဘဲမဟုတ္လား .....” က်ား က “ ဟ .. မင္းဘယ္သူလဲ ဘယ္ကေနစကားေျပာေနတာလဲ” “က်ေနာ္မ်ဳိးယင္ေကာင္ပါအရွင္က်ားမင္း.. အရွင့္ရဲ႕ေခါင္းေပၚကေနစကားေျပာေနတာပါ ” “မင္းမဆိုးဘူး.. စကားေျပာေကာင္းတယ္ မင္းကိုပီေအ ခန္႔မယ္” အဲဒီလိုနဲ႔ က်ားရဲ႕ပီေအ ျဖစ္သြားတဲ့ယင္ေကာင္ကုိ သမင္ေတြကလည္းေၾကာက္ရပါတယ္ ... ေခြးအေတြကလည္းေၾကာက္ရပါတယ္ ... တျခားသတၱ၀ါေတြကလည္းေၾကာက္ရပါတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ားေခါင္းေပၚကယင္ေကာင္ျဖစ္သြားျပီေလ......................
အဲဒီလိုေနရာယူတက္တဲ့လူေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကိုလည္းက်ေနာ္ဘေလာက္ေရးခ်င္ပါတယ္။
ေရးျဖစ္တာကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးေလးပါဘဲ။ က်ေနာ္တို႔ ကလူသားေတြေလ လူဆိုတာခ်စ္တတ္တယ္ ..မုန္းတတ္တယ္.. ျပီးေတာ့ ပါတ္၀န္းက်င္ ေၾကာင့္.. အခ်စ္ေၾကာင့္.. တစ္စံုတစ္ရာေသာအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ လူသားသန္းေပါင္းမ်ားစြာတို႔ရဲ႕ႏုနယ္လွတဲ့ ႏွလံုးသားေလးေတြဟာ ခပ္ပါးပါးေလးကြဲအက္ေနတက္တယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္ေျပာစရာေတာင္လိုမယ္မထင္ဘူးေနာ္ .......အဲဒီထဲကမွ တစ္ခ်ိဳ႕ဒဏ္ရာေလးေတြကေပ်ာက္သြားတယ္.. အမာ႐ြတ္ကေလးေတြေတာ့ က်န္ခဲ့တက္တာေပါ့ေနာ္... တစ္ခ်ဳိ႔ဒဏ္ရာေလးေတြက်ေတာ့လည္း လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ကေလးေတြ ရွိေနတက္ၾကျပန္ေရာ
ကိုေ၀ဆိုတဲ့ ငနဲဆီမွာလဲ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာနည္းတူ အထိခိုက္အပြန္းရွလြယ္တဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံုကို ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ေလ......က်ေနာ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အုံေအာက္က အထိခိုက္မ်ားစြာနဲ႔ ေမွးစက္ေနေသာ
ႏွလံုးသားဆီသို႕ ဦးေႏွာက္ဟူေသာမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ အလည္ေရာက္လာျပီး ယင္းဒဏ္ရာမ်ားအေၾကာင္း
ကိုမွတ္တမ္းတင္ရန္ တိုက္တြန္းေသာအခါ က်ေနာ္၏ ဘေလာက္သတင္းစာတြင္...................
ကဲကဲ ဒုတိယပိုင္းေလးဆက္လိုက္ၾကရေအာင္ေနာ္..............
တစ္ခါတုန္းက ေတာၾကီးတစ္ခုမွာ ယင္ေကာင္တစ္ေကာင္ရွိတယ္တဲ့ ။ အဲဒီယင္ေကာင္ကိုေတာထဲမွာရွိတဲ့ ဘယ္
သတၱ၀ါကမွ ဂ႐ုမစိုက္ၾကပါဘူး ။ သမင္ေတြနားသြားရင္လည္း သမင္ေတြက “သြားသြားမလာနဲ႕” ေခြးအေတြနား သြားေတာ့လည္း မင္း ငါတို႔နားမလာနဲ႔ ဆိုျပီးေတာ့ ဘယ္ေကာင္ကမွ သူ႔ကိုအေရးလုပ္ျပီးမဆက္ဆံၾကဘူးေလ.......
အဲဒီေတာ့ယင္ေကာင္က စဥ္းစားတယ္ ငါကိုဘာလို႔ ဘယ္ေကာင္မွဂ႐ုမစိုက္တာလဲ ။ ေအာ္.....ငါ့မွာ ပါ၀ါမရွိလို႔။ ဒီေတာ့ပါ၀ါကို ငါလိုက္ရွာရမယ္ ဆိုျပီး သူပါ၀ါကိုလိုက္ရွာပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာသြားေတြ႔လဲဆိုေတာ့ ေတာထဲမွာ သူပါ၀ါကို လိုက္ရွာေနတုန္း က်ားၾကီးတစ္ေကာင္ အိပ္ေနတာကို သြားေတြ႔တယ္။ ဒီေတာ့သူက ယင္ေကာင္ျပံဳးေလးျပံဳးလိုက္တယ္(ယင္ေကာင္ပါဆိုမွေနာ္)
“ေတြ႔ျပီ ငါလိုခ်င္တဲ့ ပါ၀ါကို”
သူက က်ားရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာနားလိုက္ ...လက္ကေလးေပၚမွာနားလိုက္ .. ထပ်ံလိုက္... သိပ္လည္းၾကာၾကာ မနားရဲဘူး... ႏိုးလာျပီးလွမ္းဟပ္လိုက္မွာလည္းစိုးတာကို... ေနာက္ေတာ့ က်ားေခါင္းေပၚမွာနားျပီး က်ားႏိုးတဲ့အထိေစာင့္ပါတယ္ ။ခဏေနလို႔ က်ားလည္းႏိုးေရာ “ အရွင္က်ားမင္း အရွင္ဟာ ေတာသံုးေထာင္ကိုအပိုင္စားရတဲ့ က်ားမင္းဆိုတာကို တခ်ဳိ႕ သတၱ၀ါေတြက မယံုၾကဘူး ။ က်ေနာ္မ်ဳိးၾကီးကေတာ့ ယံုတယ္ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အရွင္သာတစ္ခ်က္ ဟိန္းေဟာက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္သတၱ၀ါကမ်ားအံတုရဲလို႔လဲ အရွင့္ရဲ႕ေျခရင္းမွာ ျပားျပား၀ပ္ရတာဘဲမဟုတ္လား .....” က်ား က “ ဟ .. မင္းဘယ္သူလဲ ဘယ္ကေနစကားေျပာေနတာလဲ” “က်ေနာ္မ်ဳိးယင္ေကာင္ပါအရွင္က်ားမင္း.. အရွင့္ရဲ႕ေခါင္းေပၚကေနစကားေျပာေနတာပါ ” “မင္းမဆိုးဘူး.. စကားေျပာေကာင္းတယ္ မင္းကိုပီေအ ခန္႔မယ္” အဲဒီလိုနဲ႔ က်ားရဲ႕ပီေအ ျဖစ္သြားတဲ့ယင္ေကာင္ကုိ သမင္ေတြကလည္းေၾကာက္ရပါတယ္ ... ေခြးအေတြကလည္းေၾကာက္ရပါတယ္ ... တျခားသတၱ၀ါေတြကလည္းေၾကာက္ရပါတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ားေခါင္းေပၚကယင္ေကာင္ျဖစ္သြားျပီေလ......................
အဲဒီလိုေနရာယူတက္တဲ့လူေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကိုလည္းက်ေနာ္ဘေလာက္ေရးခ်င္ပါတယ္။
ဦးေ၀ တယ္ စကားေျပာေကာင္းပါ့လား ဒါ့ေၾကာင့္ က်ားေခါင္းေပၚ တတ္ထိုင္ေနႏိုင္တာ ထင္ပါ့။ :P
ဒါ့ေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးျဖစ္တယ္ေပါ့။ ရွဲ႕ရွဲ႕
ႏွစ္ပိုင္း ခြဲတင္ေပးတဲ့အတြက္ အပိုင္း (၃) ရွိေသးလား :D